Tja, waar begin je met vertellen wanneer je van dinsdagavond 1 november tot en met dinsdagochtend 8 november helemaal in je eentje op avontuur gaat en naar het Houston QuiltFestival reist…?
Twee jaar geleden had ik deze trip cadeau gekregen voor mijn 50e verjaardag, alleen toen ging de wereld natuurlijk in lockdown. In 2021 is het Festival wel gehouden, maar konden eigenlijk voornamelijk Amerikanen het bezoeken, omdat de rest van de wereld nog niet mocht invliegen.
Maar dit jaar waren de vooruitzichten gunstiger en besloot ik het erop te wagen. Dus vliegticket en hotel geboekt, alle benodigde formulieren ingevuld en aangevraagd, laatste coronaprik nog net voor die tijd gehaald enzovoort.
Even leek het erop dat de KLM roet in het eten zou gooien, want zonder mij hierover bericht te doen hebben zij mijn ochtendvlucht met 6 uur vooruit geschoven naar einde middag, waardoor mijn tijdschema voor de eerste dag helemaal in het water viel. Gelukkig vliegt United Airlines ook rechtstreeks naar Houston, dus ik heb de KLM geannuleerd en een ticket via United Airlines geboekt.
Dinsdag 1 november was het dan zover: na overdag gewoon gewerkt te hebben, heeft mijn man mij met koffer en tas na het avondeten naar Schiphol gebracht, waar ik een hotelkamer geboekt had voor 1 nacht.
Woensdagochtend om 5:15 uur opgestaan, zodat ik de tijd had om te douchen, mijn spullen weer in te pakken en de gratis shuttlebus naar Schiphol te nemen.
Op Schiphol verliep alles op rolletjes, de drukte viel gelukkig mee, de rijen waren niet lang en ik was lekker vlot door de incheck procedure, security en douane heen. Als dat eenmaal achter de rug is, is het ergste achter de rug en is er tijd om wat te lezen onder het genot van een broodje en koffie.
Het vliegtuig vertrok keurig op tijd. Een lange vlucht weliswaar, 10 uur en 20 minuten vanwege de tegenwind. Zo’n vlucht is verder weinig spannend, omdat je niet heel veel kunt in zo’n vliegtuig. Een beetje zitten, naar buiten kijken, wat eten, filmpje kijken, dutten enzovoort.

We landden iets eerder dan gepland op IAH (International Airport Houston, ook wel George Bush Intercontinental Airport), ergens rond 14:45, zo’n 25 minuten eerder dan gepland. Dat kwam mij alleen maar goed uit, want hierdoor had ik wat meer speling in het schema.
Toen ik op IAH eenmaal door de douane was, stond mijn koffer al keurig klaar naast de bagageband, dus die kon ik zo pakken en naar buiten lopen. Daar viel mij gelijk op: in Texas is het warm en vooral erg vochtig…
Ik had mijn KPN telefoonabonnement uitgebreid met data voor buiten de EU, dus ik kon mijn telefoon uit de vliegtuigstand halen, en vrijwel gelijk had ik internet op de telefoon. Reuze handig en dit heeft de hele periode prima gewerkt, dus eenmaal buiten kon ik gelijk een Uber taxi bestellen. Ubers zijn daar volop te vinden, dus binnen 6 minuten kwam mijn Uber chauffeur voorrijden en zat ik in de taxi.
Na een rit van ongeveer 25 minuten werd ik keurig in Downtown Houston afgezet bij mijn hotel aan Texas Avenue, het Cambria Hotel Houston Downtown Convention Center.

Bij het inchecken was er een klein probleempje met mijn creditcard, dus toen brak het zweet mij even uit, maar ik kon dat gelukkig ter plekke oplossen. Dus: danger was averted…
Daarna gelijk door naar de kamer om mijn koffer en de rest van de spullen te droppen, want ik wilde gelijk op pad.
De reden waarom ik per se in de ochtend wilde vliegen, is omdat ik heel graag de preview night van het festival wilde bezoeken. Het festival is officieel van donderdag tot en met zondag, alleen op woensdagavond is er een preview night. Daar zijn verder geen bijzondere happenings, alleen is de tentoonstelling en verkoopbeurs dan gewoon volledig open en krijg je dus al een soort vooruitblik. Vanaf 17 uur mocht iedereen naar binnen die een workshop of lecture geboekt had, en vanaf 18 uur iedereen die een gewone toegangsticket gekocht had.
Het Festival wordt gehouden in het George R. Brown Convention Center. Echt een mega groot complex waar je heel wat kilometers kunt lopen gedurende een bezoek. Vanaf mijn hotel was het ongeveer 10 minuten lopen om het te bereiken.

Eerst op weg naar de 2e etage, om daar bij de speciale balie mijn toegangsticket, catalogus en 2022 pin op te halen. In eerste instantie had ik alleen de toegangsticket in het plastic hoesje gekregen, alleen later hoorde ik van Laura Strating (die hier ook was samen met een groep NL quilters) dat je ook nog speciale ribbons kon krijgen. Ik ben dus later terug gegaan naar de balie en kreeg daar nog keurig 2 extra ribbons voor aan mijn ticket: 1x voor International Visitor en 1x voor My First Festival. Op die manier kon iedereen gelijk bij elkaar zien wanneer er iets “speciaals” was. Dit leverde gedurende mijn bezoeken heel veel leuke gesprekken op.

Vanaf deze 2e etage kon je gelijk een eerste blik werpen op de hallen beneden, waar de tentoonstelling en de beurs gehouden werd. Iedereen die wel eens op Festival geweest is, zal de grote ronde rode ramen herkennen.

Daarna gelijk door naar de begane grond, want de opening was geweest, dus ik mocht naar binnen toe!
Eenmaal binnen, zag ik pas hoe groot de hallen eigenlijk zijn, en hoe groot de beurs en tentoonstelling. Ik hoorde van diverse kanten dat het aantal winkels nog zeker niet op hetzelfde aantal zit als voor corona, maar voor mij was dit al overweldigend en groot, net als de tentoonstelling met quilts. Tijdens deze preview night was ik vooral overweldigd door de grootte, dus ik heb alleen maar van hot naar her gelopen voor wat eerste indrukken. De dagen erna ben ik heel systematisch alle hallen rij voor rij afgelopen, om zo maar niets te missen.
De woensdag was, inclusief het vroege opstaan in NL, de lange vlucht, het tijdsverschil en alle indrukken best vermoeiend, dus ik heb het niet volgehouden tot 21 uur, maar ik ben geloof ik rond 19:30 uur richting het hotel gelopen om te gaan slapen.
De dagen erna ben ik dus met meer beleid alles uitgebreid gaan bekijken. In deze posting laat ik verder nog geen quilts van de tentoonstelling zien of welke aankopen ik gedaan heb. Hierover zal ik in een vervolg posting schrijven, omdat dit anders wel een heel lang verhaal wordt.
Ik zal hier nog een aantal van de belangrijkste zaken opnoemen die mij bijgebleven zijn, en ook een aantal andere opvallende zaken.
Allereerst: het bezoek aan QuiltFestival was echt een heel erg bijzondere happening om mee te mogen maken! Ze zeggen altijd: everything’s bigger in Texas. Nou, als je naar het Convention Center kijkt, dan klopt dat zeker, een hallencomplex van deze grootte hebben we zeker niet in Nederland. Wat een ruimte voor zo’n tentoonstelling en beurs, zo ruim en groots opgezet.

Tijdens mijn dagen op het Festival heb ik echt enorm veel leuke en lieve mensen ontmoet en gesproken. Ik kreeg volgens mij via Instagram van iemand de vraag of ik het niet vervelend vond om alleen op reis te gaan, maar ik heb mij echt geen seconde alleen (of zielig 😉 ) gevoeld. Allereerst heb ik in Houston een nieuwe mannelijke quiltvriend leren kennen, namelijk Carl Brown (@quiltcarl is zijn naam op Instagram) We volgden elkaar al een tijdje op Instagram, en wisten van elkaar dat we zouden gaan, dus hoog tijd om af te spreken. Hij had trouwens 1 van zijn kleurrijke quilts op de tentoonstelling hangen! Het klikte gelijk na de eerste kennismaking, dus we zijn elkaar op de dagen dat hij er was (hij vertrok vrijdag einde van de dag weer) regelmatig op gaan zoeken en hebben o.a. samen het avondeten en de lunch genuttigd. Heel fijn en bijzonder om elkaar dan, terwijl je zover uit elkaar woont, hier te mogen ontmoeten en leren kennen. Sinds onze kennismaking hebben we al regelmatig contact met elkaar gehouden via de chat.

Voor de rest kom je allerlei leuke en interessant mensen tegen op de beurs. Zo waren Kaffe Fassett en Brandon Mably te gast in de grote Bernina stand, vanwege de release van een speciale Kaffe Fassett Bernina naaimachine. Ik heb hun lezing hier 2 mogen meemaken, en ook hierbuiten heb ik hen diverse keren gezien en gesproken. Zij zijn ook heel gewone mensen die na hun werk de tijd door zien te komen, dus ik ben hen ook buiten in het park wandelend tegengekomen.

Ik had verder geen workshops of cursussen geboekt, omdat ik dat wat zonde van de tijd vond: tijd die ik ook op de tentoonstelling kon besteden. Het enige wat ik geboekt had was een zeer interessante lezing van schrijfster en textiel historica Teresa Duryea Wong. Ik heb al 2 boeken van haar in mijn bezit, dus ik was nieuwsgierig om haar eens te ontmoeten.

We hadden via Instagram al eens contact met elkaar gehad, dus voor aanvang van de lezing herkende ze mij en hebben we even kennisgemaakt en met elkaar gepraat. Haar lezing was erg interessant en ging over hoe quilts destijds via de oorspronkelijke bewoners (de indigenous people) en het uitroeien van de buffels zijn intrede deden in de VS. Momenteel schrijft zij een boek over dit onderwerp, dus ik houd haar Instagram pagina in de gaten hiervoor.

Voor de rest heb ik alleen maar leuke en gezellige mensen ontmoet en gesproken. Het viel mij op hoe open en direct (niet op een vervelende manier trouwens) de Amerikanen zijn: ik werd aan alle kanten aangesproken en men vond het reuze bijzonder dat ik “helemaal uit Nederland” hier naartoe gekomen was. Komt vermoedelijk ook omdat ook hier het aandeel mannelijke quilters aanzienlijk lager ligt, dus een opvallende kale meneer die ook nog eens een ticket om de nek heeft hangen met extra ribbons is reden genoeg om even aan te spreken. Heel erg leuk om mee te maken, dus ik heb mij geen moment alleen gevoeld.

Wat ik al schreef, de quilts en winkels en mijn aankopen behandel ik in een andere posting.
Ik eindig deze posting met een aantal eindconclusies die ik getrokken heb na mijn bezoek.
Allereerst: een bezoek aan het QuiltFestival was altijd een wens van mij, en ik ben zo enorm blij dat ik in de gelegenheid was om dit te mogen en kunnen doen. Het was echt een heel erg tof avontuur om dit helemaal alleen te doen en het heeft mij veel bijzondere ervaringen opgeleverd.
De tentoongestelde quilts zijn echt van absolute wereldklasse! Niets ten nadele van andere quilt tentoonstellingen, maar wat ik hier heb zien hangen was voor mij echt topkwaliteit! Ik kreeg van diverse mensen via internet de vraag: hangt hier ook werk van jou, of stuur je volgend jaar zelf in? Ehm, nou, ook niets ten nadele van mijn eigen werk, maar zelf vind ik dat ik qua werk zeker niet op het niveau zit van de quilts die hier mogen hangen. Maakt ook niet uit, we doen allemaal wat ze zelf mooi vinden, en wie weet wat de toekomst nog brengt, maar op dit moment zag ik geen enkele van mijn eigen quilts hier tussen hangen.
Mijn mening over Modern Quilting en machine quilting is na dit bezoek heel erg positief bijgedraaid. Ik heb hier zulke prachtige kleurrijke quilts zien hangen die zo bijzonder knap machinaal gequilt waren, dat ik bij alles dacht: hoe krijg je het voor elkaar!? Ik ben hierdoor absoluut geïnspireerd geraakt en wil mijn kennis van het modern quilting zeker uit gaan breiden.
Het ontmoeten van enthousiaste medequilters is toch echt wel het leukste wat er is. Ik heb zoveel leuke nieuwe mensen ontmoet, iedereen was even aardig, behulpzaam, geïnteresseerd en vriendelijk. Echt iets waar ik heel veel positieve energie van gekregen heb.
Was alles dan even geweldig? Nee hoor, er waren ook wel wat dingen die ik van tevoren anders ingeschat had.
Allereerst: Houston Downtown als stadsdeel vond ik zelf erg tegenvallen. Het is echt een zakendeel, dus er liggen naast het Convention Center voornamelijk kantoren. Omdat het er zo warm is, heeft men een ondergronds gangenstelsel waar het koel is, en waar alle kantoormedewerkers zich overdag verplaatsen. Dat betekent echter, dat er op straatniveau bijzonder weinig aantrekkelijks te vinden is: winkels, restaurants of koffiebars zijn er niet. Je loop dus alleen maar tussen kantoorgebouwen en parkeerplaatsen. Natuurlijk zijn er wel wat restaurants, ook in de buurt van het Convention Center, alleen zitten deze rond dinner tijd allemaal stampvol met beursbezoekers, en sluiten de meesten rond 21 uur allemaal de deuren. Ik vond het zelf absoluut geen gezellige stad zoals ik b.v. van New York gewend ben.
Het aanbod van winkels op de beurs is enorm groot, hoewel er toch een paar dingen waren waarop ik gehoopt had, die er niet waren te vinden. Zo had ik het idee dat er b.v. veel reproductiestoffen te koop zouden zijn, welke bij ons zo populair zijn. Nou, echt helemaal niets van dit alles. Qua smaak van stoffen is er blijkbaar een duidelijk verschil tussen de VS en b.v. Europa en Australië.
Waar ik verder op gehoopt had, maar wat niet te vinden was: stands met boeken en tijdschriften. Van het Festival of Quilts in Birmingham herinner ik mij stands vol met de mooiste quiltboeken en diverse tijdschriften, die heb ik hier helemaal niet gezien. Op sommige plekken waren wel een paar losse boeken te krijgen, maar niet zoveel als waarop ik gehoopt had.
En waar ik ook op gehoopt had, maar niet gevonden heb: stencils voor het overbrengen van quiltpatronen voor handquilten. Reden: handquilten is nu eenmaal een stuk minder populair in de VS. Er stond 1 stand die verkocht sjablonen, alleen waren dit meer sjablonen voor b.v. stencillen met verf op de muur, dus die vind ik zelf minder mooi en geschikt voor quiltpatronen.
Maar goed, ik heb genoeg andere winkels leren kennen en leuke aankopen gedaan, ook hierover meer in de volgende posting.
De bedoeling was dat het Festival tot zondagmiddag 16 uur zou duren en dat ik maandagmiddag weer terug zou vliegen naar Nederland.
Alleen tijdens de beurs speelden de Houston Astros (baseball) hun laatste belangrijke wedstrijden in de World Series, en op zaterdagavond konden zij deze World Series in hun eigen stadion in Houston winnen. Ik ben zelf absoluut geen sportliefhebber, maar het was op zaterdagavond met geen mogelijkheid te missen dat zij inderdaad gewonnen hadden: wat een enorm spektakel ‘s avonds op de straten!

Ik was op dat moment al op mijn hotelkamer, maar ik kon vanuit mijn raam de enorme mensenmassa’s buiten zien lopen en het geluid was werkelijk oorverdovend! Aan het spinnen van de autobanden op de kruisingen te horen leek het wel alsof al het asfalt van de straat geschraapt werd…
Deze overwinning werd echter uitbundig gevierd met een huldigingsparade op maandag, en hier werden meer dan een miljoen bezoekers verwacht. Voor Quiltfestival reden genoeg om te besluiten om de deuren op zondag te sluiten om 14 uur, zodat iedereen veilig en op tijd op kon ruimen en de stad uit kon komen. Want Downtown zou afgesloten worden voor de huldiging.
Alleen ik zou maandag einde middag vertrekken, dus ik zou rond de middag uit mijn hotel moeten vertrekken: middenin de parade. Geen goed idee dus, dus ik heb ter plekke een hotel geboekt voor de laatste nacht dichtbij het vliegveld, zodat ik zondagmiddag op tijd weg kon komen uit Downtown.
De laatste zondag in Houston Downtown heb ik ‘s ochtends eerst een bustour geboekt in een open bus, om zo toch nog iets meer van Downton Houston te kunnen zien. Hierbij een aantal leuke en interessante plekken gezien, maar zodra je iets buiten de grenzen van Downtown komt zie je ook gelijk de armoede en het verval van sommige stukken.

Daarna voor de laatste keer naar het Convention Center gelopen voor wat laatste aankopen en om gedag te zeggen tegen een aantal mensen (o.a. Dawn Ronningen en Jen Kingwell heb ik hier gezien)
Hierna rustig richting hotel gelopen, nog even wat liggen rusten op bed, laatste spullen inpakken, uitchecken en een Uber besteld voor naar mijn nieuwe hotel bij de luchthaven.
Op maandagochtend ben ik daar rustig opgestaan, heb ontbeten en wederom de laatste dingen ingepakt. Met de gratis shuttledienst naar IAH en daar iets later dan gepland vertrokken. Maar door de gunstige rugwind toch op de normale tijd op Schiphol geland, dinsdagochtend 8 november rond 8:30 uur.
En op Schiphol stond mijn man Björn al te wachten achter de deuren van de aankomsthal, ook leuk om dat eens mee te maken.

Intussen ben ik dus weer een aantal dagen thuis en ben ik bezig om alle indrukken te verwerken. Ik heb nog wel een wat onhandige souvenir overgehouden: op zaterdag tijdens het lopen op de beurs merkte ik dat ik last van mijn rechter scheenbeen kreeg. Ik dacht dat het wellicht kramp was van het vele lopen. De afgelopen dagen merk ik echter dat deze plek nog steeds gevoelig is, en ik heb ineens enorm veel vocht in de onderbenen. Ik ben al bij de huisarts geweest en het lijkt er gelukkig op dat het geen trombose is, alleen wat het dan wel is? Ik heb nu sinds vrijdag compressiekousen, en dat scheelt gelukkig een stuk: ik kan weer gewoon schoenen dragen… Laten we hopen dat het niets raars is en weer vanzelf overgaat.
Kortom: ik heb echt enorm veel gezien en gedaan in een zeer korte tijd. Het heeft even tijd nodig voordat ik alles overdacht en verwerkt heb. Deze posting is een begin, er komt dus nog een posting over de quilts op de tentoonstelling en over mijn aankopen.