Artikelen met tag Japanse stoffen:
Adam en Steve Quilt; omiyage tasje; quilt op tv; Animal Album
Er is intussen een maand verstreken sinds de vorige posting, en nog steeds hebben we volop te maken met de gevolgen van het Covid-19 virus. Wie had kunnen bedenken dat dit virus wereldwijd zulke gevolgen zou hebben voor onze hele maatschappij… Onderhand begin ik vooral de sociale contacten en leuke uitstapjes te missen. Ondanks dat er gelukkig veel mogelijk is om contact met elkaar te houden via b.v. telefoon, mail, Whatsapp, Facebook, Zoom etc., gaat er toch niets boven gewoon contact met elkaar. We zullen het er voorlopig nog mee moeten doen, want de maatregelen zijn zojuist in ieder geval verlengd tot 20 mei.Tot die tijd zullen we ons zelf moeten vermaken in beperktere kring, en gelukkig heb ik altijd genoeg onder handen om de tijd door te komen.Gevaar van extra vrije tijd in de avonduren is echter wel dat toch van alles begint te borrelen in mijn hoofd. Schreef ik in mijn vorige posting niet dat er een idee in mijn hoofd zat waar ik voorlopig nog niet aan zou beginnen? Nou, ik weet intussen wel dat ik met mijzelf het minst goed afspraken kan maken, want door al die extra tijd is het dan toch gebeurd…Ik wilde toch “even” uitproberen of het eerste idee in mijn hoofd in het echt ook zo uit zou pakken. Daarom ben ik gestart met het (aan de achterkant) aftekenen van een grote cirkel op de mooie lap toile de jouy stof die ik laatst een keer op de kop getikt had. Deze cirkel heb ik met wat rijggaren geregen, zodat deze aan de voorkant zichtbaar werd. Hier overheen heb ik biaisband geappliceerd welke ik gesneden heb van rood-wit gestreepte stof. Dit zag er al precies uit zoals ik voor ogen had.
Hierna was het de beurt aan de hexagonbloemen die ik al gemaakt had. Die werden verdeeld over de cirkel, en ook dit werd precies wat ik voor ogen had.
Nou vooruit, nog een stapje verder dan. De ruimte tussen de bloemen voelde nog wat leeg aan, en meer bloemen op de cirkel werd weer te druk. Ik heb een tijdje zitten denken wat ik dan tussen de bloemen zou maken, en ineens schoot er een stofje in mijn gedachten die ik recent kocht. Ineens viel het kwartje en zag ik dat ik hieruit hele leuke kleine blaadjes zou kunnen knippen.
Dus: knipperdeknip en naaierdenaai en voor ik het wist had ik een rand met bloemen en blaadjes, hoe leuk is dat!?
Maar ja, toen had ik dus een kale cirkel. Heel mooi, maar hoe zag dat er nou uit met datgene waar het allemaal mee begon, namelijk: De Mannen? Zij waren namelijk het startpunt van mijn hele denkproces over deze quilt.Dus: uit de stof met daarop de pin-up mannen de 2 favoriete mannen geknipt en midden in de cirkel geplaatst.En ineens was daar dan het middenstuk van de quilt die ik al een tijd in mijn hoofd had zitten: de “Adam en Steve Quilt”
Het verhaal hierachter is: Adam is een stoere cowboy en woont op een boerderij samen met Steve, die brandweerman is. Samen zijn zij het personeel voor hun kater en een schattige teckel, maar op de boerderij wonen natuurlijk nog veel meer dieren. Deze komen in het vervolg van de quilt aan de beurt.
De quilt is een eigen verzinsel, maar is sterk geïnspireerd door het werk van Margaret Sampson George. In haar quilts verwerkt zij vaak onverwachte combinaties, allerlei stoffen door elkaar heen, veel applicaties en English paper piecing, en dat vind ik een heel erg leuke en vrije manier van werken. Vandaar dat ik ervoor gekozen heb om de “traditionele” toile de jouy stof als ondergrond te gebruiken, en daarop de applicaties te maken in vrolijke kleuren en stoffen.Deze cirkel is slechts het middenstuk van de quilt, de rest komt later. En dat zal echt later worden, want in mijn hoofd ben ik nog niet zover dat ik precies weet hoe ik het vervolg wil hebben. Maar dit smaakt in ieder geval zeker naar meer!En ja, als je dan toch veel tijd over hebt, dan kan er ook nog wel een ander klein werkje tussendoor, toch!? 🙂 Een tijdje geleden kreeg ik het mooie boek “Omiyage” van Kumiko Sudo. Omiyage is Japans voor souvenir, en in het boek staan allerlei kleine projecten om (iets in) cadeau te geven.
Zondag heb ik de naaimachine op tafel gezet en binnen een mum van tijd had ik dit mooie kleine tasje klaar.
Heel erg leuk om te maken!
Ik heb een mooie blauwe indigo stof gebruikt, en daarbij een lekker opvallende oranje Japanse stof.
Voor de binnenkant heb ik een cremekleurige variant van deze oranje stof gekozen.
Door de plooien in het tasje komt de oranje stof heel mooi naar voren, vind ik.
Naast al deze projecten, moet ik ook nog “gewoon” naar het werk, en omdat ik eenmaal thuis niet altijd met een quiltwerk zit, kijk ik ook nog wel eens iets op Netflix. Zo zag ik laatst de minserie “Unorthodox” over een Joodse vrouw uit New York die wegloopt uit haar gemeenschap en naar Berlijn vlucht. En zoals meer quilters, zie ik altijd gelijk wanneer er een quilt in beeld komt. In de 3e aflevering zag ik dan ook gelijk deze quilt over een tv hangen.
Zo te zien zijn het de vlinders van Edyta Sitar die een tijd geleden zo populair waren.Goed, dat is genoeg te lezen weer voor jullie nu, en voor mij waren dit ook weer genoeg “zij-projecten”, nu weer gewoon over tot de orde van de dag: het quilten van wat Animal Album blokken. Die ligt heus niet stil, zoals je ziet ben ik het volgende blok al weer aan het quilten.
Geniet van jullie quiltwerk, blijf gezond en tot de volgende keer!Workshop Margaret Sampson George; nieuwe stoffen; handquilten Down The Rabbit Hole
Op zondag 9 februari 2020 ben ik naar Amsterdam geweest, om daar de nieuwe winkel van Petra Prins aan de Nieuwezijds Voorburgwal te bezoeken.
Ik had mij namelijk aangemeld voor een workshop van de Australische quiltster Margaret Sampson George, die voor deze gelegenheid speciaal naar Europa was gekomen.
Even voordat ik de aankondiging van haar workshop zag, had ik haar boek “Take an element – Seeing the possibilities” van Quiltmania gekocht en gelezen, en ik was erg verrast en geïnspireerd door haar frisse en vrije manier van werken. Toen ik dan ook de aankondiging zag, hoefde ik niet te twijfelen of ik dit wilde gaan doen.
Ik heb op dit moment geen behoefte aan een nieuw quiltproject, maar ik wilde haar graag eens ontmoeten en van haar leren hoe zij te werk gaat.Tijdens de workshop konden we werken aan een eigen versie van haar Antique Sampler quilt, maar zoals bij mij zo vaak gebeurd tijdens dergelijke workshops, heb ik bijna niets gedaan of gemaakt.
De tijd is daarvoor vaak te kort, en ik kan mij altijd minder concentreren wanneer er zoveel mensen om mij heen bezig zijn, en ik niet alles zo heb liggen als wanneer ik thuis werk. Maar dat geeft ook niet, ik had ook niet de illusie dat ik met een complete quilt thuis zou komen.
Ik heb erg genoten van de les van Margaret, zij had veel handige trucjes en aanwijzigingen waar ik veel van opgestoken heb. Margaret is een heel erg sympathieke en creatieve vrouw, en de dag vloog dan ook voorbij. Met een hoofd vol inspiratie (en met veel wind onderweg, want er was storm die dag) ging ik huiswaarts.
De vrije manier van werken van Margaret heeft in mijn hoofd in ieder geval al wel gezorgd voor een eerste voorzet voor een toekomstig project. Herinner je je nog dat ik afgelopen jaar op het Festival of Quilts van een lieve collega een stuk stof kreeg met daarop pin-up brandweermannen? Nou, met deze stof wil ik in de toekomst zeker eens iets gaan maken, alleen wilde ik nog wat meer variatie in mannen 😉 Daarom ben ik op zoek gegaan naar nog meer van dergelijke pin-up afbeeldingen van dezelfde fabrikant (Alexander Henry) en vond nog een print met cowboys en met stoere “outdoor” mannen.
Hiermee heb ik nu voldoende variatie in mannen en kan het denkproces verder gaan. Voorlopig nog geen plannen om hiermee te starten, maar een quilt in gedachten alvast uitdenken is ook onderdeel van het hele quilt-maak-proces.Nog een ander stofje wat ik wil laten zien is deze super schattige stof.
Je ziet, ik zit vol tegenstrijdigheden qua smaak: van schaars geklede mannen naar super schattige bloemenstof 🙂 Deze stof is een erg exclusieve Liberty of London print die alleen in Japan verkrijgbaar is. In Japan brengt Liberty vaker exclusieve prints op de markt, die b.v. niet in hun winkel in London te koop zijn. Deze stof heeft als je goed kijkt Hello Kitty tussen de bloemen staan. Hoe schattig is dat!? Ik vond de stof via Etsy bij een verkoopster in Japan, en ik ben dan ook erg zuinig op deze beauty.Naast dat ik natuurlijk doorwerk aan mijn Animal Album quilt, heb ik recent ook weer eens mijn Down The Rabbit Hole quilt van Sarah Fielke tevoorschijn gehaald. Sarah is begin dit jaar gestart met een nieuw BOM project, die ik erg mooi vind, en ik werd hierdoor geïnspireerd om weer eens verder te quilten aan mijn BOM project van haar. Ik had de middencirkel al gequilt, maar omdat het zo’n grote quilt is, verdween deze op de stapel. Maar ja, de kabouters zorgen er ook niet voor dat deze gequilt wordt, dus het hele gevaarte tevoorschijn gehaald en keurig in de ring met de hand gequilt.
Het middenstuk is nu klaar, hierna is de volgende rand met de huisjes aan de beurt. De quilt is nog lang niet klaar, maar ik ben wel blij dat ik nu wat voortgang heb geboekt.
En omdat ik nu toch de smaak van het quilten te pakken heb, ben ik ook met een ander quiltproject gestart, maar daarover vertel ik de volgende keer… 😉Yoko Saito walvis etui
Ik heb in het verleden al vaker geschreven over mijn bewondering voor de Japanse quiltster Yoko Saito. Ik houd van haar creativiteit, vakmanschap, ontwerpen, kleurgebruik en precisie. Ik heb dan ook diverse boeken van haar in mijn kast staan, en volg haar op social media.Toen ik laatst las dat er weer een nieuw Japans boek van haar was gepubliceerd, heb ik deze gelijk bij haar winkel Quilt Party in Japan besteld (https://global.rakuten.com/en/store/quiltparty/)Vertaald is de titel van het boek “Yoko Saito and Quilt Party, Our Quilt. Yoko Saito Recommends”Iets voor Kerst lag het boek in de bus, en het is weer een genot om door te bladeren. Het boek is geschreven in het Japans, maar door de duidelijke foto’s en tekeningen en patronen is het prima te doen om hier iets uit te maken.
Op 1e Kerstdag was ik het boek aan het doorbladeren en toen viel mijn oog op een super schattige etui in de vorm van een blauwe walvis. Ik heb uiteraard niet direct een etui nodig, want ik heb in het verleden al heel vaak een etui/tasje/opbergmapje gemaakt. Een quilter kan echter nooit genoeg etuis en tasjes hebben, dus deze etui beet zich vast in mijn gedachten en was niet van plan hier weg te gaan voordat er een begin mee was gemaakt…Ik ben dan ook gelijk op zoek gegaan naar de blauwe Japanse stof die ik hiervoor in gedachten had, en voordat ik het doorhad, zat een groot gedeelte al in elkaar. Op vrijdag hoefde ik alleen nog maar een passende rits te halen, en toen kon ik het geheel afmaken.Hoe leuk is die blauwe rits als rijtje tanden!!!!???? 🙂
Het was een erg leuk werkje om even tussendoor te maken, en nu moet ik dus weer iets bedenken wat ik in de etui kan bewaren. En zo blijf je als quilter dus lekker bezig 😉
Voor straks een goede jaarwisseling allemaal en graag tot volgend jaar.Uitslag wedstrijd Sarah Fielke, Japanse inspiratie
In de vorige posting schreef ik dat de uitslag van de competitie van Sarah Fielke binnenkort bekend gemaakt zou worden. Nou, dat is afgelopen week gebeurd, en raad eens wat? Ik ben 1 van de (15) winnaars geworden!!! Er is 1 algehele winnaar met de meeste stemmen uit gekomen, dan hebben zowel Sarah als haar man Damian een eigen favoriet gekozen, en zijn er 12 andere quilts die de meeste stemmen kregen. En daar ben ik er 1 van 🙂 Helemaal super, ben ik best wel trots op. De prijzen voor de competitie zijn beschikbaar gesteld door Aurifil en Windham Fabrics. Ik weet alleen dat ik een Fat Quarter bundel van Windham heb gewonnen, alleen ik weet nog niet welke stoffen dit zijn. De stoffen zijn in ieder geval onderweg vanuit Australië, ik laat ze uiteraard zien als ze binnen zijn.Nogmaals heel erg bedankt voor iedereen die gereageerd heeft op mijn postings daarover, en dank aan iedereen die een stem uit heeft gebracht.Je kunt de uitslag van de competitie en alle deelnemers nog terugzien op deze pagina:Op quiltgebied vermaak ik mij momenteel nog steeds erg goed met mijn Japanse geweven stoffen. Er zit weer een nieuwe horizontale strook van 9 blokjes aan, dus de rijen worden steeds langer, en de quilt dus ook steeds ietsjes groter.
Ik sprak gisteren iemand die de vorderingen in het echt zag, en zij verbaasde zich over de grootte van de blokjes. Op de foto’s lijken de blokjes misschien veel groter te zijn, maar dat is niet het geval. Ik heb even een blokje op mijn hand gefotografeerd, dan is het misschien wat duidelijker te zien.
Ik liet al eens een keer een foto zien, waardoor ik geïnspireerd ben geraakt om deze quilt te starten. De foto is een detail van een quilt van het Tokyo International Great Quilt Festival 2019. Ik zag deze foto destijds op internet ergens voorbij komen, en was gefascineerd door het blokje. Alleen had ik slechts deze detailfoto, de hele quilt had ik nooit gezien…
Nu is laatst de nieuwe QuiltMania verschenen (nr. 130) en hierin staat een reportage van dit festival in Tokyo. Ik was lekker dit artikel aan het lezen en doorbladeren, en zie daar ineens de quilt staan die mijn inspiratie is geweest.
A Lost Underwater City, gemaakt door Kyoko Yoshida (afmeting 221×180 cm) Foto uit Quiltmania magazine nr. 130 De quilt heet “A Lost Underwater City” en is gemaakt door Kyoko Yoshida. “Mijn” blokje zie je rechts in het midden van de quilt. Erg leuk om te zien dat de quilt is opgebouwd uit verschillende blokken, die in elkaar doorlopen. Dat ga ik dus niet zo maken, maar ik ben wel heel blij dat ik nu weet wie mijn inspiratie is geweest.Het hele artikel over de Japanse quiltshow vind ik trouwens super, jullie weten dat ik een groot liefhebber ben van Japanse quilts. Bijzonder mooi en grappig vind ik deze applicatiequilt van Megumi Mizuno, met de titel “KOKESHIs’ Stories”.
KOKESHIs’ Stories, gemaakt door Megumi Mizuno. (afmeting 207×184 cm) Foto uit Quiltmania magazine nr. 130 Kokeshi zijn Japanse houten speelgoed poppetjes uit Japan, en op deze quilt staan ze in allerlei soorten en maten. Heel erg mooi, ik hoop dat hier ooit een patroon van beschikbaar komt. In het artikel staat dat Quiltmania momenteel een boek voorbereid met Megumi, hopelijk staat deze quilt daar ook in.Turquoise Venda Boys, Japanse stoffen en boek Threads of Life
Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de leuke en lieve reacties op mijn posting over de competitie van Sarah Fielke, en voor het uitbrengen van de stemmen. Komend weekend wordt de uitslag bekend gemaakt, dus dan weet ik meer.Afgelopen weekend heb ik de naaimachine weer eens op tafel gezet om mijn Afrikaanse quiltje af te werken. De afwerkbies en tunnel zitten er nu aan, alleen nog een label maken en dan is ‘ie klaar.
Eén van de “voorwaarden” om dit quiltje in te sturen naar de tentoonstellingen in Karlsruhe en zuid Frankrijk was dat er minstens 1 borduursteek aan toegevoegd moest worden. Ik heb ervoor gekozen om in de buitenste zwarte rand de titel van het quiltje (Turquoise Venda Boys) te borduren, en rechts onderin mijn naam en het jaartal. (nb. hoe dom is dat? Ik zie nu pas dat ik Turquoise verkeerd geschreven heb, even herstellen dus 🙂 )
De 4 gezichten zijn door de maaksters ook voorzien van hun namen, dus dat sluit daar mooi op aan.
Verder ben ik helemaal in de ban van mijn huidige project, het werken met de prachtige geweven Japanse stoffen. Ik probeer er, ondanks dat het Japans geweven stof is, toch een vrolijk en kleurig geheel van te maken, ook om te laten zien dat deze stoffen niet alleen maar in bruin, beige en creme te krijgen zijn.
Ik vind het effect van deze blokjes nog steeds super, vooral naarmate er meer aan elkaar gezet worden. En het is zo simpel om dit blokje te maken, ik werk hiervoor met slechts 2 stempels: een vierkantje van 1×1 inch en een ruitvorm ook van 1 inch.
Voor de meeste stoffen gebruik ik de zwarte stempelinkt, alleen voor hele donkere stoffen pak ik de witte. Stempelen vind ik altijd erg prettig werken en scheelt veel tijd. De eerste 5 blokjes voor de volgende rij liggen al weer klaar…
Ik krijg nog wel eens de vraag van mensen: doe jij nog wel eens iets anders op een dag, naast quilten? Vaak is deze vraag met een knipoog bedoelt, vanwege mijn blijkbaar hoge (?) tempo en productiviteit. Ik zit natuurlijk zeker niet de hele dag te quilten, was dat maar waar 🙂 Nee hoor, ik werk gewoon fulltime, heb daarnaast ook gewoon het huishouden, privéleven, andere activiteiten. En ik mag graag lezen, vooral voor het slapen gaan. Zo las ik laatst (digitaal) dit Engelstalige boek van Clare Hunter: Threads of Life, A History of the World Through the Eye of a Needle
Een erg interessant en leerzaam boek. In het boek worden allerlei gebeurtenissen uit de geschiedenis besproken, waarbij textiel en handwerken een belangrijke rol hebben gespeeld. Zo wordt er aandacht besteed aan het Tapijt van Bayeux ter nagedachtenis van de slag bij Hastings, het borduurwerk van Mary Queen of Scots, de Bevrijdingsrokken uit Nederland, de ontstaansgeschiedenis van de Singer naaimachines, borduurwerken van gedetineerden en gevangenen in concentratiekampen enz. Ik heb het boek met plezier gelezen. Enige minpuntje is dat er geen foto’s in het boek staan, maar aangezien ik het boek digitaal gelezen heb op de iPad, kon ik veel dingen gelijk opzoeken via Google als ik ze wilde zien.NRC, boro, Japanse inspiratie, Tambani en William Morris
Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de leuke reacties die ik tot nu toe ontvangen heb naar aanleiding van de rubriek over onze quiltbee in het NRC Handelsblad. Afgelopen zaterdag stond de rubriek ook in de papieren versie van de krant, dus die heb ik natuurlijk ‘s ochtends gelijk gekocht voor in het archief 🙂
Het was erg leuk om hieraan mee te werken, vond ik, en ik vind het mooi aan deze rubriek dat het uitsluitend gericht is op het beschrijven van de activiteit. Er zit geen enkel waarde oordeel aan vast, het beschrijft alleen hoe de activiteit van die week verloopt. En dat is bij onze bee avond goed gelukt. En het is natuurlijk altijd goed om onze mooie hobby onder de aandacht te brengen, toch!?Op handwerkgebied fladder ik momenteel enorm heen en weer tussen het ene en het andere project. Geen idee waar dit door komt, zal vast het naderende voorjaar zijn (of ik vind gewoon teveel dingen leuk om te doen 😉 )Om te beginnen, volgde ik een paar weken geleden een workshop “boro sjaal” van Hilda Wessels bij Patchworkwinkel Carol Cox in Utrecht. Ik vind boro werk er altijd erg mooi uitzien, en is weer heel anders dan het hele keurige van sashiko. De insteek van de workshop was het maken van een sjaal, alleen ga ik dat aanpassen naar een tas met hengsels. Het mooie aan deze workshop vond ik dat we enorm gestimuleerd werden om vooral lekker vrij te werken. De losse lapjes die je op de ondergrondstof vastzet, hoeven niet recht gesneden te worden. Nee: hoe schever en hoe meer rafels, hoe beter. Verder vond ik het erg leuk om met heel veel verschillende garens en kleuren te werken.
Ik zei nog tegen Hilda, dat het net voelt alsof je aan het kleuren bent en daarbij alle potloden uit de doos gebruikt. Leuk werk om te doen. De tas is nog lang niet klaar, maar ik werk er rustig aan door.
Wil je dit ook een keer proberen? De workshop van Hilda wordt nog een keer gegeven op zaterdag 30 maart, bij Patchworkwinkel Carol Cox in Utrecht. Meer informatie vind je hier: http://carolcox.nl/cursussen-workshops/cursussen/In januari was in Tokyo weer de prachtige jaarlijkse tentoonstelling in de Tokyo Dome. Op internet verschijnen rond die tijd gelukkig altijd heel veel foto’s van alle mooie quilts die daar te zien zijn. Tijdens het bekijken van al die foto’s, werd ik getroffen door 1 simpel blokje, die ik nog niet eerder gezien had. Ik heb de foto gelukkig bewaard: het is dit blok wat bestaat uit 2 four-patches en 2 ruitvormen, ook opgebouwd uit 4 stukjes.
Ik heb ook alleen maar deze detailfoto gezien, dus ik heb geen idee of dit een quilt is die helemaal uit deze blokjes is opgebouwd, of misschien is het een detail van een totaal ander werk, ik weet het niet…Sinds ik die foto heb, laat dit blokje mij niet los, dus ik ben hier natuurlijk mee aan de slag gegaan. Het blijkt dat ik dit blokje kan maken met behulp van 2 quiltstempels die ik heb, dus ik kan makkelijk de ruitvorm en het vierkantje op de achterkant van mijn stoffen stempelen (het vierkantje is 1×1 inch) Ik ben van plan om hier iets mee te maken vanuit mijn voorraad Japanse geweven stoffen, de eerste 3 blokjes zijn klaar.
Vorige week was in Zwolle de jaarlijkse Handwerkbeurs, waar ik ieder jaar trouw naartoe ga als bezoeker (en ook 1 dag om te werken) Ik kom altijd vol inspiratie thuis na deze beurs, en ook dit keer zit mijn hoofd weer vol met dingen die ik zou willen doen. Zo ben ik weer helemaal weg van borduren, en ben ik weer een borduurwerk gestart. Ik had laatst een oproepje geplaatst voor een patroon van een taartensampler uit een oude Ariadne, welke ik gezien had bij Carin. Ik kreeg een leuke reactie van Conny, en in Zwolle kreeg ik het patroon overhandigd van haar. Dank je wel Conny 🙂 Ik ben er gelijk mee gestart, en er zijn intussen 2 lekkere taarten klaar.
Als je dan zoveel dingen leuk vindt om te doen, en je steeds weer ergens anders mee bezig gaat, blijven er natuurlijk ook veel dingen die niet klaar zijn (tja: the story of my life…) Ik heb op dit moment echter een stok achter de deur om vaart te maken met 1 klein quiltje. Wellicht herinner je je nog wel deze 4 geborduurde Afrikaanse gezichten. Ik kocht deze ooit op een beurs, de gezichten zijn geborduurd door vrouwen uit Zuid-Afrika. Ik heb deze met rijen vliegende ganzen aan elkaar gezet, alleen toen bleef de top liggen.
Nu kreeg ik laatst echter een uitnodiging om mijn quiltje in te sturen, zodat deze komende zomer mag hangen in Karlsruhe (Duitsland) en in Luberon en Labastide (Frankrijk) Dus ik ben deze nu aan het afwerken, zodat ik deze op tijd in kan sturen. Ik heb het quilten op de machine gedaan en heel eenvoudige gehouden, omdat het verder niet veel nodig heeft, vind ik. Aan de achterkant heb ik de stoffen gebruikt die ik van de voorkant over had. Nu alleen nog een tunnel er aan maken en afbiezen, dan is ‘ie klaar.
En nu ik het toch over mijn naaimachine heb. Naast mijn Singer Featherweight, heb ik ook al jaren een “gewone” Singer naaimachine. Toen ik deze kocht, zat er zo’n doorzichtige plastic afdekhoes bij. Na zoveel jaar begon deze echter flink te slijten, en kwamen de eerste scheuren er in. Ik besloot dus laatst eens te kijken voor een alternatief. Ik wilde eigenlijk liever iets van een tas of een koffer hebben, zodat ik de machine ook eens goed beschermd mee kan nemen. Een eerste zoektocht op internet naar “naaimachinetas” leverde echter niet gelijk iets op waar ik blij van werd. Daarop besloot ik eens te zoeken op “sewing machine bag” om ook de internationale markt te bekijken. En daar kwam ik DE PERFECTE TAS tegen! Bij John Lewis & Partners in Engeland zag ik deze gave tas met de bekende William Morris print “Strawberry Thief”Op zondag had ik de tas besteld en op woensdag had ik ‘m al in huis.
Mijn naaimachine past er precies in, en ook het voetpedaal en het snoer passen er bij in. Ik ben er helemaal blij mee, en hiermee kan ik voor de dag komen, toch!?Onverwachts een quilt top klaar
Soms kan het raar lopen. Ongepland was er afgelopen week ineens een quilt top klaar, van een quilt waaraan ik eigenlijk niets eens werk de laatste tijd. Het verhaal is als volgt…Een hele tijd geleden naaide ik machinaal een top met stoffen uit een prachtige MODA collectie van William Morris. Ik heb even terug gezocht in mijn “archief”, maar kan zo niet direct terugvinden wanneer ik deze maakte, dus het is even geleden.
Ik heb hiervoor diamantvormen gesneden uit de stoffen en rondom iedere diamant heb ik een dun randje genaaid. Ik weet het niet eens meer, maar volgens mij zag ik dit idee destijds in een boek van Kaffe Fassett. Terwijl ik hiermee bezig was, vond ik uit deze zelfde collectie een stof die ik voor de rand wilde gebruiken. Toen ik het middenstuk klaar had en de stof ernaast legde, vond ik het echter niet mooi passen, de combinatie stond mij niet aan. De top verdween dan ook op een stapel en verdween al snel uit mijn aandacht.Totdat er laatst ineens een prachtige nieuwe MODA stoffenserie in de winkels verscheen en ik daarbij een stof zag die gelijk mijn interesse wekte. De print kende ik al, want jaren geleden kocht ik bij de giftshop van het Victoria and Albert Museum in Londen een drinkfles met hetzelfde William Morris motief erop.
Tijdens de bee afgelopen dinsdagavond bij Patchworkwinkel Carol Cox had ik de top mee genomen en heb ik gekeken of het bij elkaar past. En dat deed het! Ik heb de stof mee naar huis genomen en woensdag overdag had ik de hele dag tijd om hieraan te werken. Aan het einde van de dag zaten de 2 randen er omheen en was de top klaar. Ik heb eerst een rood randje van ongeveer 1 inch genaaid en daar omheen de zwarte rand met de bloemen. Ik ben erg tevreden met het resultaat, en deze is dus weer een stapje dichter bij een AFFO gekomen.
Dit zal trouwens mijn/onze eerste echte gebruiksquilt gaan worden. Ik heb al diverse quilts gemaakt tot nu toe, alleen heb ik deze eigenlijk alleen als decoratie aan de muur hangen. Een quilt voor in de winter lekker op de bank, heb ik eigenlijk nog nooit gemaakt, en deze quilt heb ik daarvoor in gedachten. Ik weet niet of ik de quilt deze winter al klaar krijg, maar goed: volgend jaar komt de winter vanzelf weer terug.Nog lang niet klaar is de top van de Down the Rabbit Hole quilt van Sarah Fielke, maar deze is wel weer een klein stukje gegroeid. De 1e van de 4 randen heb ik er aan genaaid, ik ben nu bezig met de bloemen en bijen op de 2e rand. Er verschijnen nog 2 delen de komende maanden, dus langzaam maar zeker naderen we het eind van deze quiltreis van 2017.
De afgelopen dagen werden in Nieuwegein de jaarlijkse Handwerk- en Quiltdagen georganiseerd. Ik ben hier 2 dagen geweest: op donderdag als bezoeker en op zaterdag om te werken. Het waren wederom 2 erg leuke en gezellige dagen. Zoals altijd heb ik weer enorm veel bekenden en onbekenden gezien en gesproken. Erg leuk om zoveel quiltliefhebbers (en ook lezers van mijn stukjes) te mogen ontmoeten. Dank voor de vele leuke ontmoetingen 🙂Er was op de tentoonstelling en beurs veel moois te zien, het was een erg gevarieerd aanbod. Ook qua aankopen heb ik het zeer gevarieerd gehouden, het zal intussen wel duidelijk zijn dat ik niet 1 specifieke smaak heb, maar dat ik veel dingen mooi vind 😉 Helemaal verliefd ben ik op deze vrolijke moderne stofjes die ik vond bij Quiltblocks. De stof met de kastelen en regenbogen en eenhoorns is toch gewoon *te* schattig om te laten liggen!?
Een aardig contrast hiermee zijn de Japanse stoffen van Marij Patchwork en Quilting, mijn liefde voor Japanse stoffen bestaat nog steeds. En de stof met daarop de chique dame is van Tula Pink en vond ik bij Quiltboutique.
Heel andere dames vond ik bij de stand van Tambani .African Embroidery. Tambani is een werkgelegenheidsproject voor Venda vrouwen in het noord-oosten van Zuid-Afrika. Met deze hand geborduurde werken voorzien zij zichzelf van een inkomen. De geborduurde gezichten en kleuren spraken mij gelijk aan, en deze 2 dames gingen dan ook mee naar huis. Ik wil deze beide borduurwerken verwerken in een kleine quilt, in mijn hoofd ben ik al druk aan het plannen.
En nu ik het toch over plannen heb: ook voor het komende jaar 2018 ben ik van alles aan het plannen. Ik ben normaal niet zo van het vooruit plannen, maar komend jaar heb ik toch al een aantal dingen op de agenda staan die een leuk vooruitzicht zijn.In januari komt Tula Pink naar Nederland en hoop ik haar eindelijk eens te ontmoeten in Den Haag bij QuiltBoutique.In maart komt Brigitte Heitland van Zen Chic naar Margreet Otto in Woerden, waarbij ik aanwezig hoop te zijn.In november komt (joepie!!!) Sarah Fielke naar Nederland en bij Bossche Quilts wordt rond die tijd een tentoonstelling georganiseerd met haar quilts gemaakt door Nederlandse quilters. Ik hoop rond die tijd ook klaar te zijn met mijn Rabbit Hole quilt en kijk er naar uit om Sarah eindelijk eens te ontmoeten.En, last but not least, hoop ik in augustus dan eindelijk eens naar het Festival of Quilts in Birmingham te gaan. Ik heb al een hotelkamer geboekt en vrij gevraagd voor die dagen, dus het lijkt er nu eindelijk van te gaan komen.Kortom: ook 2018 lijkt een mooi quiltjaar te worden 🙂Vorderingen Patterns of Victoria Albert Museum Quilt
In afwachting van de start van de BOM “Down the Rabbit Hole” van Sarah Fielke (deel 1 komt op 31 januari) ben ik momenteel bezig met nieuwe blokken van de Patterns of Victoria Albert Museum Quilt van Yoko Saito. Ik liet in de vorige posting al een blok in wording zien, en deze is intussen klaar en zit aan de andere blokken vast. Ik ben nu met het 2e blok bezig, ik moet dit blok totaal 4x maken. Het is veel werk, want er zitten enorm veel kleine stukjes in, maar over het resultaat ben ik erg tevreden.
Ik heb laatst alle losse onderdelen die klaar zijn uitgelegd op bed, om een beetje een beeld te krijgen hoever ik nu ben. Het kost wat moeite om alles op de foto te krijgen, maar als ik op een stoel ga staan en mijn telefoon/camera omhoog houd tegen het plafond, krijg ik bijna alles er op 🙂
Nog veel lege plekken in de quilt, maar toch schiet het ook al lekker op. Het is een quilt met veel blokken waar veel tijd in gaat zitten, maar nog steeds zo leuk om te doen. Intussen zijn er meer mensen gestart met deze quilt en zie ik regelmatig vorderingen op Facebook voorbij komen in weer heel andere kleurstellingen. Erg leuk om te zien.Helaas vandaag even geen naald en draad voor mij, gisteren een klein ongelukje gehad: een botsing tussen mijn duim en een open rolmes, waarbij het rolmes gewonnen heeft 😉 Een naald vasthouden met een grote pleister op je duim werkt niet echt, dus vandaag maar even wat anders doen.Etui van Japanse stoffen
Waarschijnlijk zul je ooit wel eens gehoord hebben van Pinterest: een website die je kunt gebruiken als een soort digitaal prikbord, waarop je allerlei plaatjes en ideeën kunt bewaren. Ik heb daar een heleboel borden opgeslagen ter inspiratie, en soms gebruik ik daar iets van in mijn eigen werk. Zo had ik een tijd geleden al eens deze tutorial opgeslagen voor het maken van een etui.Vorige week wilde ik eens iets anders tussendoor maken en besloot om deze etui te gaan maken. Ik ben begonnen met het zelf tekenen van het patroon voor een Wedding Ring. Het boek “Drafting for the creative quilter” is daarbij erg handig, hiermee leer je zelf allerlei quiltpatronen tekenen op elke gewenste grootte.
Van het getekende patroon (ik ben daarbij uitgegaan van een vierkant van 15×15 cm) heb ik malletjes gemaakt en hiermee maakte ik met de hand de 3 ovale onderdelen.
Ik koos ervoor om met mijn Japanse stoffen te werken, omdat ik die altijd zo’n mooie uitstraling vind hebben. Iedere ovaal heb ik vervolgens voorzien van een stukje tussenvulling en achterkantstof, en ik heb rondom het rood geblokte middenstuk handmatig gequilt. Hierna heb ik rondom iedere ovaal een afwerkbiesje genaaid. Deze bies moet natuurlijk schuin van draad gesneden worden, omdat de stof zich dan zo lekker rond laat spelden en naaien. Vervolgens een rits van 20 centimeter tussen 2 ovalen genaaid, 2 lusjes gemaakt voor D-ringen en hierna alle 3 de ovalen met de hand aan elkaar genaaid. Daarna binnenstebuiten (of buitenstebinnen?) keren en klaar!
Simpel om te maken, met een erg leuk resultaat, al zeg ik het zelf 😉 Je kunt nooit genoeg etuis en opbergmateriaal hebben, toch?
Naast het maken van de etui, ben ik de afgelopen tijd voornamelijk bezig geweest met het quilten van mijn Jinny Beyer quilt. En je weet: handquilten kost nu eenmaal veel tijd, dus daar gaat veel tijd in zitten (en ik kan ook niet steeds ieder blok laten zien wat gequilt is, dat zou ook maar saai worden) Ik ben met het middenstuk nu bijna op de helft, dus ik kan nog wel even vooruit.
Natuurlijk vergeet ik mijn Japanse quilt ook niet, dus ik heb laatst weer 4 nieuwe blokjes hiervoor gemaakt. Ook hierbij denk ik maar: ieder blokje erbij is weer een stapje dichterbij…
Bezoek aan de OEQC2016 in het MECC Maastricht
Afgelopen vrijdag stond ik ‘s ochtends om 7:15 uur al bij de bushalte, want ik ging op weg naar de OEQC2016 in het MECC in Maastricht. Sinds vorig jaar zijn deze kampioenschappen niet meer in Veldhoven, maar in Maastricht. Deze verhuizing heeft veel voor- en tegenstanders opgeleverd, en de meest gehoorde opmerking is: het is mij te ver weg. Vorig jaar dacht ik er ook zo over, maar dit jaar wilde ik het zelf eens ervaren (immers: als je het niet probeert, weet je het zelf niet, toch?) Toegegeven: Maastricht ligt voor mij niet naast de deur. Zonder “tegenslag” zou ik er met de trein 2 uur over reizen (en dan reken ik de looptijd en busreis niet mee), alleen door wat vertraging miste ik net mijn aansluiting in Sittard en werd het wat langer. Maar goed: de inwoners van het zuiden des lands moeten ook altijd zover reizen naar tentoonstellingen elders in het land, dus ik zeur er niet over 😉Een ander veel gehoorde opmerking vorig jaar was: het is zo onoverzichtelijk, rommelig van opzet en moeilijk bereikbaar als je slecht ter been bent. Bij dat laatste kan ik mij wel iets voorstellen. De beurs is verdeeld over meerdere verdiepingen en heeft veel trappen. Ik heb niet gekeken hoe het met de liften gesteld is, maar als je moeilijk trap loopt, is het wellicht wat lastig.Toen ik er pas was, was ik wel wat gedesoriënteerd door de indeling. Ik heb namelijk een richtingsgevoel van niks: draai mij 3x rond en ik weet niet waar ik ben. Het duurde dan ook even voordat ik doorhad hoe de zalen in elkaar staken (hoewel ik aan het eind ook nog wat moeite had om de uitgang te vinden) Gaandeweg de dag begon ik echter toch ook wel de charme van deze nieuwe locatie in te zien. Door deze nieuwe opzet krijg je een beetje het gevoel alsof je in het buitenland op zo’n markt loopt door kleine straatjes: je gaat een hoekje om en ontdekt weer iets nieuws. En dat gevoel kreeg ik op de beurs ook: zodra je weer een stukje verder liep, kwam je weer een nieuwe expositie tegen, of een winkel die je nog niet eerder zag. Ik geef toe: minder makkelijk te volgen dan de recht toe, recht aan opstelling in Veldhoven, maar ik vond het wel wat hebben. Ik weet: ook hierover zullen de meningen voorlopig nog zeker wel verdeeld blijven 🙂Ik kwam natuurlijk niet om de nieuwe locatie te keuren, ik kwam voor de tentoonstelling en de beurs. En daarin werd ik zeker niet teleurgesteld. In de grote hal vond ik niet alle quilts even aansprekend, maar dat is voor ieder natuurlijk persoonlijk. De een houdt van art quilts, de ander weer van traditioneler, en het is voor een organisatie altijd balanceren om daarin een verdeling te maken die iedereen aanspreekt. Ik probeer toch altijd het mooie in iedere quilt te zien, dus ook in de quilts die mij niet gelijk aanspreken zie ik vaak toch iets moois. Maar er was ook genoeg wat ik *wel* heel mooi vond. Er waren veel gastexposities die mij zeker aanspraken, van zowel Nederlandse als buitenlandse quilters.Er was 1 ruimte waar ik zo mijn bed neer zou kunnen zetten, en dat was de expositieruimte van de Duitse quiltster Sabina Schröder . Sabina maakt quilts met de stoffen waar ik zo dol op ben, namelijk de Japanse (geweven) stoffen. Ademloos heb ik haar werk staan bekijken. Haar werk zal vast niet iedereen aanspreken: ik stond bijvoorbeeld naar haar werk te kijken, toen er 3 vrouwen de ruimte in kwamen lopen. Ze keken even snel rond en 1 van hen zei: “oh nee, dit is veel te somber” en ze liepen weer weg. Ook hiervoor geldt: ieder heeft zijn/haar eigen smaak, en dat is maar goed ook. Ik heb een hele tijd met Sabina staan praten over haar werk. Een erg leuke, enthousiaste en creatieve vrouw. Ik had niet genoeg cash geld bij mij om haar boek (“Alles Log Cabin?”) gelijk mee te nemen, maar gelukkig was er in het MECC een pinautomaat, dus daar ben ik even gaan pinnen. Zij heeft mijn boek met een leuke persoonlijke boodschap gesigneerd. De foto’s die je bij deze posting ziet, zijn allemaal van haar expositie.
En: tussen al die prachtig mooie quilts in het MECC mocht natuurlijk ook mijn eigen heel erg kleine bijdrage hangen. Na binnenkomst ben ik gelijk doorgelopen naar de stand van Quiltmania, want daar kon ik mijn kleine quiltje met de poes aan de ballon afgeven. Het quiltje kreeg een mooi plekje in de stand en de dames in de stand hebben beloofd goed voor het quiltje te zorgen.
Naast het boek van Sabina, heb ik ook nog een paar andere aankopen gedaan. De Japanse stoffen kocht ik bij Quiltwinkel Marij en Marijke van Hesse .
Verder stond er een winkel Quiltandpatchwork die o.a. heel veel quiltstencils verkocht, iets wat je niet heel vaak ziet op beurzen. Daar kocht ik nog 3 mooie stencils. De Quiltmania agenda kreeg ik cadeau als dank voor het lenen van mijn quiltje.
Goed, het is een heel verhaal geworden. Samenvattend kan ik zeggen: Maastricht is voor mij en veel andere NL’ers niet naast de de deur, en de locatie is anders dan in Veldhoven. Dat wil echter niet zeggen dat ik teleurgesteld ben, voor mij was het de reis zeker waard. Het geheel “voelt” internationaler door de diversiteit in collecties, het aanbod van buitenlandse winkeliers en de vele Frans en Duits sprekende bezoekers om mij heen. Ik kijk terug op een mooie dag, en wellicht ga ik volgend jaar gewoon weer.
